غزل (48) حافظ شیرازی - با فرمت نوشتار امروزی
-------------------------------------------------------------
غزل (48) حافظ شیرازی - با فرمت نوشتار امروزی
------------------------------------------------------------
صوفی از پَرتوِ مِی ، رازِ نَهانی دانست
گُوهرِ هر کس از اين لَعل ، توانی دانست
قدرِ مجموعه ی گُل ، مرغِ سَحر داند وُ بس
که نه هر کو ورقی خواند ، معانی دانست
عرضه کردم دو جهان ، بر دلِ کاراُفتاده
بِجُز از عشقِ تو ، باقی ، همه فانی دانست
آن شُد اکنون ، که ز اَبنایِ عوام انديشم
مُحتسب نيز ، در اين عيشِ نهانی ، دانست
دلبرْ آسايشِ ما ، مصلحتِ وقت نديد
وَر نه از جانبِ ما ، دلْ نگرانی ، دانست
سنگ وُ گِل را کُند از يُمن نظر ، لَعل و عَقيق
هر که قدرِ نفسِ بادِ يَمانی ، دانست
ای که از دفترِ عقل ، آيتِ عشق آموزی
ترسم اين نکته ، به تحقيق ، ندانی دانست
می بياور که نَنازد به گلِ باغِ جهان
هر که غارتگریِ بادِ خزانی ، دانست
حافظ اين گوهرِ منظوم ، که از طبع اَنگيخت
زِ اَثر تربيتِ آصفِ ثانی ، دانست




