وبـنوش ( حسن ملائی )

       عاقبت به خیر نمی شوند

و تلخ ها ،

            تمامیت خواهند

تمامیت خواه در خانه

تمامیت خواه در شهر

تمامیت خواه در سرزمین

دور بیاندازم چمدان سنگین چه کنم ها را

و با تمام سرعت بدوم 

پرواز کنم سمت قطاری که عاشق "  آنا کارنینا "ی تولستوی ،

یا  " گرگور سامسا" ی کافکاست 

سه برادر نشسته اند در قطار

اولی به چمنزاری چشم دوخته است که  دریا شده در ذهنش

دومی ، با هر حرکت قطار ، بین دریا و دره ، تاب می خورد

سومی ، ریشخند بر لب ، به ایستگاه بعدی فکر می کند