وبـنوش ( حسن ملائی )

با توجه به اینکه خیلی از ما ، با کتاب حافظ شیرازی ، فقط و فقط فال می گیریم و اشعارش را نمی خوانیم ( و یا به درستی نمی خوانیم ) با پرس و جو از تعدادی از دوستان متوجه شدم اشکال کار در این است که نمی دانند درسترین شکل خواندن حافظ چگونه است و نمی دانند که کجا بایستی مکث کنند و کجا بایستی به گونه ای بخوانند که مصرع اول به مصرع دوم وصل شود ، و یا اعراب درست کلمات چگونه است و غیره و غیره . لذا تصمیم گرفتم غزل های حافظ را -  با رجوع به دکلمه ی آقایان : امیر نوری  ، علی گرمارودی و منوچهر انور - و با فرمت جدیدی - که به فرمت نوشتاری امروزی اشعار نو ، شبیه است - ، بنویسم و اعراب گذاری کنم . به امید اینکه بر تعداد خوانندگان درست و حقیقی حافظ ، روز به روز اضافه گشته و درک بیشتری از حافظ شیرازی و اشعارش ، حاصل شود .

دوشْ از مسجد

سویِ ميخانه آمد ، پيرِ ما

چيستْ يارانِ طريقتْ ، بعد از اين ، تدبيرِ ما ؟

ما مُريدان ،

رویْ سویِ قبلهْ ، چون آريم ؟

چون رویْ ، سویِ خانه یِ خمارْ دارد ، پيرِ ما

در خراباتِ طريقت ،

ما به هم منزل شويم

کاين چُنين رفته‌ست در عَهدِ اَزل ، تقدير ما

عقل اگر داند ،

که دل دربندِ زُلفش ، چون خوش است

عاقلانْ ديوانه گردند ،

از پیِ زنجير ما

رویِ خوبت ،

آيتی از لطف بر ما کشف کرد

زان زمان ،

جز لطف و خوبی نيست ، در تفسير ما

با دلِ سنگينت آيا ،

هيچ درگيردْ شبی ،

آهِ آتشناک وُ سوزِ سينه ی شبگير ما ؟

تير آه ما

زِ گردونْ بُگْذَرَد حافظ ، خَموش

رحم کن بر جانِ خود

پرهيز کن ، از تير ما